|
Latarbelakang
Semasa
membentangkan kajian Separuh Penggal rancangan Malaysia Ke IV di Parlimen
pada 29hb Mac, 1984 Y.A.B. Perdana Menteri telah menekankan bahawa Kerajaan
akan terus berusaha sedaya upaya bagi memperbaiki keadaan hidup
penduduk-penduduk luar bandar. Selanjutnya, beliau menegaskan bahawa Malaysia
mencapai kemerdekaan pembangunan luar bandar telah diberi tekanan yang
istimewa oleh Kerajaan. Dalam ertikata luas, takrif luar bandar yang dimaksudkan
oleh Y.A.B. Perdana Menteri bukanlah merujuk kepada lokasi dari segi fizikal
dan geografi tetapi kepada kawasan-kawasan di mana terdapat petani dan
nelayan miskin, penduduk miskin di kampung-kampung baru dan estet-estet.
Membangunkan masyarakat miskin sedemikian adalah merupakan pembangunan luar
bandar.
Untuk
menegaskan lagi pencapaian matlamat ini, Y.A.B. Perdana Menteri telah
memanggil satu mesyuarat Ketua Setiausaha Kementerian, Setiausaha-setiausaha
Kerajaan Negeri dan Ketua-ketua Jabatan Persekutuan pada 10hb April, 1984
dengan tujuan menegaskan lagi komitmen Kerajaan serta membuktikan halacara
baru dalam pembangunan luar bandar. Halacara baru ini adalah merupakan
'concerted effort' pihak Kerajaan dalam kesungguhannya bekerja bagi memperbaiki
masyarakat luar bandar.
Rasional Dasar ini adalah berasaskan kepada: (a) Ekoran daripada hasrat Kerajaan untuk melatih dan memupuk pemahaman di kalangan masyarakat kampung mengenai aspek-aspek pelaburan yang merangkumi konsep kos pulangan dan keuntungan; (b) Penyemaian pengetahuan kepada penduduk-penduduk di luar bandar supaya mereka dapat menganggap bahawa wang bukan sahaja sebagai satu medium pertukaran tetapi juga alat pelaburan. Oleh itu, adalah didapati perlu mengubah keadaan masyarakat desa supaya menjadi lebih monetised; (c) Di zaman moden ini, tidak lagi boleh diterima sistem 'peasantry' atau sistem di mana petani cuba menampung sara hidup dengan memiliki dan mengerjakan tanah sebesar 'kankang kera'. Kerajaan berpendapat bahawa masyarakat petani tidak wajar dijadikan mangsa kepentingan strategi makanan negara. Mereka hendaklah dipelihara daripada nasib yang buruk ini dengan kesanggupan mereka menukar, secara beransur-ansur cara dan pergantungan mereka kepada pengeluaran padi; dan
(d)
Tujuan untuk mengatasi masalah saiz kebun yang tidak ekonomik dalam mana
sistem pertanian kecil-kecilan diubah kepada sistem pelaburan besar-besaran,
teratur dan berbentuk perniagaan.
Objektif
Dasar
ini adalah bertujuan untuk meningkatkan mutu dan daya pengeluaran pertanian,
meninggikan pendapatan petani dan pekerja di desa dan memudahkan penyampaian
perkhidmatan-perkhidmatan serta lain-lain prasarana. Matlamat dasar ialah
untuk mengurangkan kemiskinan di kalangan penduduk di luar bandar dengan
memupuk di kalangan penduduk tersebut semangat berusaha, bekerjasama di
samping menimbulkan sifat-sifat jaya diri dalam usha ekonomi yang
menguntungkan.
ASPEK-ASPEK DASAR Halacara baru ini melibatkan tiga aspek iaitu: i) Kemajuan pertanian dengan mengadakan cara pengurusan perladangan bagi kebun-kebun kecil dan bendang-bendang; (ii) Perwujudkan industri kampung dan perusahaan kecil atau lain-lain kegiatan ekonomi bukan pertanian; dan (iii) Pengelompokan dan penyusunan semula kampung-kampung secara teratur untuk membibitkan pusat-pusat pertumbuhan baru. Strategi Pelaksanaan
Strategi
perlaksanaan yang dikemukakan ialah mengadakan program pertanian berkelompok
dan pengumpulan kampung-kampung yang berdekatan untuk dijadikan bandar kecil.
Pesawah-pesawah akan mencantumkan tanah mereka yang sebelah menyebelah untuk
dijadikan estet-estet padi. Estet-estet padi ini akan diselenggarakan oleh
koperasi. Pengurus-pengurus estet akan dilatih oleh Kerajaan dan dibayar gaji
oleh koperasi pemilik tanah. Jentera-jentera juga akan dimiliki oleh koperasi
estet. Pemilik tanah akan mendapat saham dalam estet mengikut saiz tanah
mereka sebagai peraturan daripada saiz estet. Sementara sawah mereka
disatukan dan diurus sebagai estet, peserta sesuatu skim akan ditempatkan
semula dalam satu kawasan yang sesuai dalam estet itu. Oleh kerana
rumah-rumah yang akan diwujudkan tidak akan dibazirkan.
Bandar-bandar
ini akan dibekalkan dengan kemudahan air, elektrik, jalan dan lain-lain. Di
samping itu, kedai-kedai dan perkhidmatan lain seperti klinik dan pejabat pos
akan diadakan. Industri kecil yang sesuai dengan sumber alam tempatan
akan dikenalpasti dan didirikan. Dalam ertikata lain bandar-bandar kecil ini
akan menjadi pusat perkhidmatan kepada penduduk sekitarnya.
Jabatan
perancang Bandar dan desa telah mengemukakan cadangan mengenai pendekatan
bagi mengelompokan kampung-kampung tradisi mengikut lima model iaitu:
(i)
Model pemusatan;
(ii)
Model tarikan;
(iii) Model gabungan;
(iv) Model
pengembangan; dan
(v) Model perubahan. Penutup
Adalah
menjadi penghargaan Kerajaan bahawa halacara baru ini akan dapat mengurangkan
masalah kemiskinan yang masih mengkongkong penduduk-penduduk luar bandar.
Menerusi pendekatan baru ini, penduduk-penduduk desa tidak sahaja akan
menikmati perkhidmatan-perkhidmatan dan kemudahan-kemudahan moden tetapi juga
berpeluang untuk mengubah tahap kedudukan ekonomi mereka. Kejayaan halacara
baru ini akan banyak bergantung kepada kerjasama yang erat di antara
agensi-agensi Kerajaan yang terlibat dan juga penduduk-penduduk desa selaku
Kumpulan Sasarannya. Peranan komunikasi dan perhubungan awam dalam
mendapatkan penerimaan Kumpulan Sasaran ini adalah syarat utama yang akan
menentukan kejayaan halacara baru ini.
|